به نقل از «همشهری آنلاین»

روش عجیب نگه داشتن دندان‌ها توسط این زن ثروتمند قرن هفدهمی! | رنج‌هایی که آن دالگر در زندگی کشید

تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۵۸۱۰۳

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، دانشمندان دانشمندان رازی را که یک اشراف‌زاده فرانسوی ۴۰۰ سال با خودش دفن کرده بود، کشف کرده‌اند: او از سیم طلا برای جلوگیری از افتادن دندانش‌هایش استفاده می‌کرد.  

جسد آن دالگر که در سال ۱۶۱۹ درگذشته است، در ۱۹۸۸ حین کاوش‌های باستان‌شناسی در شاتو د لاوال در شمال غربی فرانسه کشف شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این جسد مومیایی شده در تابوت سربی گذاشته شده و اسکلت و دندان‌های او به خوبی حفظ شده بود. 

در آن زمان، باستان‌شناسان متوجه شدند که او یک پروتز دندانی دارد، اما ابزار اسکن پیشرفته‌ای برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در این باره در اختیارشان نبود. ۳۵ سال بعد، تیمی از باستان‌شناسان و دندانپزشکان تشخیص دادند که دالگر از بیماری پریودنتال رنج می‌برد که باعث می‌شد دندان‌هایش لق شوند. 

اسکن پرتو مخروطی که از اشعه ایکس برای ساخت تصاویر سه‌بعدی استفاده می‌کند، نشان داد که از سیم طلایی برای نگه داشتن و سفت کردن چندین دندان او استفاده شده است. او همچنین یک دندان مصنوعی از عاج فیل داشت، برخلاف اینکه در آن زمان استفاده از دندان‌های ساخته شده از دندان اسب آبی متداول بود. 

روزن کولتر، باستان‌شناس در موسسه ملی تحقیقات باستان‌شناسی پیشگیرانه فرانسه و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: اما این کار دندانپزشکی تزئینی فقط وضعیت او را بدتر کرد. 

به گفته محققان، سیم‌های طلا در طول سال‌ها نیاز به سفت شدن مکرر داشتند که باعث بی‌ثباتی بیشتر دندان‌های مجاور دندان لق می‌شد. دالگر احتمالا در زمانه‌ای که ظاهر افراد باید مطابق با جایگاه اجتماعیشان هماهنگ می‌شد، به عنوان یک زن اشرافی با این دندان‌ها و سیم طلاییش، درد و ناراحتی زیادی را تحمل کرده است. 

کولتر به خبرگزاری فرانسه گفت که «آمبروز پار»، معاصر دالگر که پزشک چندین پادشاه فرانسه بود و پروتزهای دندانی مشابهی را طراحی کرده بود، مدعی بود که اگر بیمار بی‌دندان باشد، گفتارش فاسد می‌شود.»

کولتر گفت که لبخند زیبا به ویژه برای دالگر که به عنوان یک فرد اجتماعی «جنجال‌برانگیز» دو بار بیوه شده بود و «شهرت خوبی نداشت» اهمیت داشت.

جنگ و بیوه شدن

دالگر در یک دوره دشوار در تاریخ فرانسه زندگی می‌کرد. او یک اوگنوی پروتستان بود که در جنگ‌های فرانسه در اواخر دهه ۱۵۰۰ علیه کاتولیک‌ها جنگیدند. در سن ۲۱ سالگی، او یک بار بیوه شده بود و از این ازدواج صاحب یک پسر شده بود. هنگامی هشتمین جنگ کشور را فرا گرفت، دالگر و پسرش مجبور شدند در حالی که اموالشان توسط پادشاه تصرف شده بود، از کاتولیک‌ها پنهان شوند. 

بیشتر بخوانید:

رازهایی که سی‌تی‌اسکن یک مومیایی ۲۳۰۰ ساله فاش کرد | پسر طلایی مصر با ۴۹ طلسم عجیب

پسرش دالگر بعدها به مذهب کاتولیک گروید و برای جنگ به مجارستان رفت و در سن ۲۰ سالگی در جنگ جان باخت. پس از آن دالگر بر اثر بیماری در سن ۵۴ سالگی درگذشت. کولتر گفت: دندان‌های دالگر نشان می‌دهد که او استرس زیادی را پشت سر گذاشته است. 

بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی تخمین زده می‌شود که تقریبا یک پنج بزرگسالان جهان به بیماری پریودنتال شدید گرفتار می‌شوند. 

کد خبر 737948 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها تاریخ - باستان‌ شناسی دندان و دندانپزشکی دانشمندان علم فرانسه

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: تاریخ باستان شناسی دندان و دندانپزشکی دانشمندان علم فرانسه دندان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۵۸۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف «گذرگاه مردگان»

باستان‌شناسان با استفاده از لیزر «لیدار» مجموعه‌ای از بقایای نادر دوران نوسنگی را کشف کردند که در زمین زراعی واقع در ایرلند پنهان شده بود. برخی باستان‌شناسان احتمال می‌دهند این سازه‌ها به مردگان اختصاص داشته و مسیری برای عزاداری دسته‌جمعی و یا انتقال مردگان به بهشت ‌بوده باشد.

به گزارش ایسنا، بررسی با لیزر «لیدار» صدها بنای سازه‌ای ماقبل تاریخ را که قبلاً کشف نشده بودند، از جمله پنج مورد نادر را که در بخش‌هایی از زمین‌های کشاورزی در حومه ایرلند واقع شده‌اند، آشکار کرد.

«لایوساینس» درباره این کشف تازه نوشته است: باستان‌شناسان با استفاده از لیزر «لیدار» که در آن یک هواپیما از بالای سر پرواز می‌کند و یک دستگاه، ارتعاش‌های لیزری را به زمین پرتاب می‌کند، سازه‌هایی را در «ویکلو» واقع در شرق ایرلند کشف کرده‌اند. این ارتعاش‌ها به اشیاء‌ برخورد می‌کند و سپس بازمی‌گردد و از این طریق به محققان کمک می‌کند که به نقشه توپوگرافی منطقه دست پیدا کنند.

منطقه‌ای که توسط محققان مورد بررسی قرار گرفته است، در طول دوران نوسنگی پیشین (که از حوالی ۳۷۰۰ پیش از میلاد آغاز می‌شود) عصر برنز میانه و متأخر (۱۴۰۰ تا ۸۰۰ پیش از میلاد) مورد استفاده مردم قرار می‌گرفت.

البته، بر اساس گزارشی که بیست و پنجم آوریل ۲۰۲۴ در ژورنال «آنتیکیتی» منتشر شده است، شواهدی از حضور انسان در فاصله ۲۰۰۰ ساله بین این دو دوره تاریخی که با نام دوره «نوسنگی میانه» شناخته می‌شود، تا پیش از این اکتشاف، به ندرت مشاهده شده بود.

 به رغم سال‌ها فعالیت کشاورزی که به بخشی از این بقایای باستانی آسیب رسانده است، بررسی‌های «لیدار»، مدل‌های سه‌بعدی از این محوطه پر از سازه، از جمله چندین سازه تاریخی کمیاب را که در حقیقت محوطه‌های طولانی، باریک، خاکی و در عین‌حال بزرگ هستند و برای اهداف آیینی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و با نام «کورسوس» (گونه‌ای سازه یادمانی در دوران نوسنگی) شناخته می‌شوند، آشکار کرد.

«جیمز اودریسکول» (James O'Driscoll)، باستان‌شناسی در دانشگاه «آبردین» در اسکاتلند در گفت‌وگو با «لایو ساینس» توضیح داد: «من کاوش در این محوطه را حدود ۱۰ سال پیش به عنوان بخشی از مطالعات دوره دکتری آغاز کردم و ایده اولیه این بود که این محوطه، محل بزرگ‌ترین قلعه‌تپه عصر برنز در ایرلند است. پس از تحقیقات مختلف، ما کم کم به این نتیجه رسیدیم که علاوه‌بر بقایای عصر برنز، تعداد زیادی بقایای نوسنگی نیز در آن وجود دارد. در حوالی سال ۲۰۱۴، فردی به طور اتفاقی یکی از این سازه‌های یادبود «کورسوس» را کشف کرد و به دنبال آن، تحقیقات به کمک «لیدار» ‌ انجام شد.»‌

این باستان‌شناس گفت: «تحقیقات با لیزر لیدار به کشف چهار مورد دیگر از «کورسوس»ها منجر شد. به همین دلیل است که این یک کشف بسیار مهم به شمار می‌آید؛ چرا که ما انتظار آن را نداشیم، به این دلیل که سازه‌های یادبود «کورسوس» به صورت گروهی در ایرلند وجود ندارد. شاید حدود ۱۰ مورد در بریتانیا وجود داشته باشد، اما در ایرلند فقط حدود ۲۰ مورد، آن‌ هم به صورت انفرادی شناسایی شده بود.»

با اینکه طول بیشتر این پنج سازه به  ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر می‌رسد، اما بزرگترین آن‌ها ۴۰۰ متر طول دارد.

همچنین با در نظر گرفتن این نکته که مردم، این سازه‌ها را در دوره پیش از اختراع بولدوزر خلق کرده‌اند، ساخت چنین سازه‌های یادبودی بسیار قابل توجه است.

به گفته «اودریسکول»، با توجه به اینکه این سازه‌ها در دوران نوسنگی ساخته شده‌اند، در آن زمان هیچ ابزار فلزی وجود نداشت و مردم مجبور بودند از ابزارهای چوبی استفاده کنند.

 باستان‌شناسان معتقدند این سازه‌ها ممکن است برای اهداف مختلفی از جمله موارد مربوط به  ارتباط با «رویدادهای بزرگ خورشیدی»، کشاورزی و «گذرگاه‌هایی برای مردگان» ساخته شده باشند. برای مثال، چهار مورد از این سازه‌های باستانی به سمت «طلوع خورشید در انقلاب تابستانی» ساخته شده‌اند.

«اودریسکول» با اشاره به اینکه این بناهای تاریخی احتمالاً به مردگان اختصاص داده شده بودند، ‌ بیان کرد: «با اینکه ما دقیقا از آیین‌هایی که در آنجا برگزار شده است اطلاعی نداریم، اما شواهد نشان می‌دهد این سازه‌ها ممکن است به عنوان مسیرهای دسته‌جمعی برای عزاداری یا مسیری برای انتقال مردگان به بهشت ‌مورد استفاده قرار گرفته باشند.»‌

این کارشناس افزود: «این بناهای تاریخی به ما کمک می‌کنند تا شیوه زندگی این مردمان نوسنگی را که نسل اول کشاورزان بودند، درک کنیم.»

انتهای پیام